Publiczna Szkoła Podstawowa im. Jana Pawła II w Dalachowie

Karol Wojtyła

Karol Wojtyła syn Karola i Emilii Kaczorowskiej urodził się 18 maja 1920r. w Wadowicach. Atmosferę domową zapewniali mu rodzice i jego brat: ojciec był kapitanem w armii austro- węgierskiej matka Emilia z Kaczorowskich i starszy o 13 lat brat Edmund. Nieznacznie starsza siostra zmarła wkrótce po narodzinach. Mieszkali przy ul. Kościelnej 7.W 1929r. po krótkiej chorobie nerek zmarła mu matka. 3 lata później zmarł mu brat. Ta druga śmierć wywarła na młodszym o 14 lat Karolu jeszcze większe wrażenie niż śmierć matki. Karol był bardzo dobrym uczniem, interesowały go narty i turystyka górska, w tym czasie zaczął się również interesować teatrem, w którym wystawiano klasykę dramatu polskiego. Reżyserski debiut Karola Wojtyły to „ Nie – boska komedia” Krasińskiego z nim samym w roli hrabiego Henryka. Kiedy w maju 1938r. szkołę odwiedził kardynał książę Adam Sapieha, arcybiskup Krakowa, w imieniu młodzieży, jako najlepszy wśród niej, witał go 18-letni Karol Wojtyła. Kardynał zwrócił uwagę na wyróżniającego się inteligencją młodzieńca, zainteresował się jego planami życiowymi i wyraził żal, że nie wybiera się na studia teologiczne, a przedkłada nad nie filologię polską. Decyzja jednak została podjęta.

Studia

Przyszły papież rozpoczyna studiowaćfilologię polską na Uniwersytecie Jagiellońskim. Należy do wielbicieli polskiego romantyzmu, dzieląc podziw dla Mickiewicza z uwielbieniem Słowackiego i Norwida. Pisze pierwsze utwory literackie oraz odnosi pierwsze sukcesy na scenie teatralnej.

W łużbie kapłańskiej

W Polsce pozbawiono duchowieństwa dóbr materialnych i nacjonaliści niemieccy starali się położyć kres wiodącej roli Kościoła w życiu duchowym Polaków. Karol Wojtyła nie myślał wtedy jeszcze o zostaniu księdzem. Jak wielu jemu podobnych studentów pracował fizycznie, byle uchronić się przed przymusowym wysłaniem do robót w Niemczech. Latem 1941r. został przydzielony do pracyw oczyszczalni wody. Mimo bardzo ciężkich warunków utrzymywał kontakt zarówno z polonistyką uniwersytecką, prowadzącątajne studia, jak z teatrem, działającym nielegalnie dla wąskiego kręgu zaufanych. W każdej wolnej chwili starał się czytać. Wtedy też podjął decyzję o zmianie kierunku studiów i przeniósł się na teologię. Był to bodaj najcięższy okres w jego życiu, tym dramatyczniejszy, że 18 lutego 1941r. zmarł nagle jego ojciec. Boleśnie odczuwał sieroctwo, choć serdeczniprzyjaciele zajęli się nim z godnym podziwu oddaniem. Według ich słów właśnie śmierć ojca skłoniła go do podjęcia decyzji o poświęceniu się stanowi duchownemu. Wstąpił do Seminarium Duchownegow Krakowie. Obawiając się łapanek, które ogarnęły Kraków, kardynał Sapieha postanowił ukryć seminarzystów w podziemiach pałacu biskupiego na Wawelu i przywdziać im sutanny. Po otrzymaniu święceń kapłańskich 1 listopada 1946r. natychmiast wyjechał do Rzymu, aby w Papieskim Uniwersytecie Dominikańskim – Angelicum kontynuować studia teologiczne i usprawnić znajomość języka francuskiego, włoskiego oraz hiszpańskiego, które chciał opanować w związku z tematem pracy doktorskiej: „Wiara według św. Jana od Krzyża”. Miał pełne przygotowanie do pracy kapłańskiej.

Najmłodszy Polski Biskup

W 1950r. na wniosek kardynała Sapiehy został przeniesiony do parafii św. Floriana w Krakowie. W 1953r. powierzono mu prowadzenie wykładów w Metropolitalnym Seminarium Duchownym w Krakowie oraz – z zakresu teologii moralnej i etyki społecznej – na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. W rok później otrzymał nominację na profesora etyki na Wydziale Filozoficznym Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, gdzie w dwa lata później utworzy Instytut Wyższej Kultury Religijnej, którym będzie kierować aż do wyboru na papieża w 1978r. Papież Pius XII w ostatnich dniach swego pontyfikatu, 4 lipca 1958r, mianował Karola Wojtyłę biskupem sufraganem, czyli biskupem pomocniczym diecezji krakowskiej. Karol Wojtyła miał zaledwie 38 lat i był najmłodszym członkiem episkopatu Polski.

Arcybiskup krakowski

Wojtyła rozpoczął pracę jako sufragan nowego arcybiskupa Krakowa, Eugeniusza Baziaka. Arcybiskup Karol Wojtyła brać będzie udział w trzeciej sesji wraz z szesnastoma innymi polskimi biskupami. Jego wystąpienia, zawsze zdecydowane i nie budzące sprzeciwu, ujawniły jego nieprzeciętne kwalifikacje pasterskie. Mówił przede wszystkim o wolności religijnej dla Kościoła, by wszędzie i bez przeszkód mógł głosić naukę Chrystusa. W uznaniu jego zdolności i głębokiej wiary spośród trzech kandydatów papież Paweł VI właśnie jego uznał za najbardziej godnego następcę kardynała Sapiehy i arcybiskupa Baziaka. Bullą papieską z 13 stycznia 1964r. biskup Karol Wojtyła został mianowany arcybiskupem metropolitąkrakowskim.

Przełomowe konklawe

Dnia 28 września 1978r, po 33 dniach piastowania godności zwierzchnika Kościoła, zmarł nagle Jan Paweł I. W zwołanym natychmiast konklawe zasiada 111 kardynałów. Mają podjąć trudną decyzję, którego spośród kandydatów obdarzyć najwyższą godnością. Pierwsze głosowania nie przynoszą spodziewanego rezultatu, mimo iż odbywają się one cztery razy dziennie. Dopiero w poniedziałek 16 października, około godziny 17.15, wynikiem 99 głosów za wybrano nowym papieżem Karola Wojtyła, co zasygnalizował zgromadzonemu licznie przed bazyliką tłumowi biały dym nad Kaplicą Sykstyńską. O godzinie 18.44 kardynał Pericle Felici oznajmił światu: „Zwiastuje wam radość wielką- mamy Papieża: najdostojniejszego Pana Świętego Kościoła Rzymskiego, Kardynała Karola Wojtyłę, który przybrał sobie imię Jan Paweł II”. Wieść błyskawicznie dotarła do Polski, budząc zrozumiały entuzjazm całego społeczeństwa i paraliżując władze partyjne, przedstawiciele władz państwowych oraz ich popleczników w Moskwie i w Polsce. W niczym nie przeszkodziło to jednak temu, by Karol Wojtyła, przybrawszy imię Jana Pawła II zasiadł na papieskim tronie jako pierwszy Polak, następca św.Piotra.